VERHAALLIJN: A Clockwork Orange - 1971 Alex de Large (Malcolm McDowell) adolescent en leider van een jeugdbende, samen met zijn adepten Pete (Michael Tarn) , Dim (Warren Clarke)en Georgie (James Marcus) amuseren ze zich met criminele activiteiten, waarbij brutaal geweld een cruciaal element is. De ouders van Alex zijn totaal ongeïnteresseerd in zoonlief zijn handel en wandel die bestaat uit vechtpartijen, diefstallen, joyriding, diefstal, verkrachting en overvallen. Ook zijn reclasseringsambtenaar Deltoid (Aubrey Morris) onhandige pogingen om Alex binnen de lijntjes te laten kleuren zijn een maat voor niets. Als er een conflict ontstaat tussen de bendeleden, komt Alex' positie als bendeleider in het gedrang. Georgie en Dim besluiten zich van Alex te ontdoen door hem aan te zetten tot een diefstal bij de rijke mevrouw Weathers. Tijdens de actie, waarbij bizarre maskers dragen, wordt mevrouw Weathers door Alex neergeslagen met een enorme penis uit kunststof. Als Alex het huis verlaat, wordt hij op zijn beurt door Dim neergeslagen met een fles melk en bewusteloos achtergelaten, de politie arriveert en Alex wordt opgepakt. Op het politiebureau vertelt Deltoid tegen Alex dat mevrouw Weathers door zijn geweldpleging overleden is, waarbij hij uit minachting op Alex spuugt. De rechtbank veroordeelt Alex tot 14 jaar wegens moord. Alex moet echter maar twee jaar uitzitten omdat hij geselecteerd wordt voor een wetenschappelijk experiment, dat gesteund wordt door de regering. Het experiment dat bestaat uit een therapie die elke onverbeterlijke crimineel moet veranderen in een modelburger. Alex wordt als proefpersoon gebruikt, hij moet naar gewelddadige films kijken terwijl hij is ingespoten met een serum waarvan hij misselijk en ziek wordt. De therapeut concludeert: geweld staat gelijk aan ziek worden. Tijdens een van de films wordt de negende symfonie van Ludwig van Beethoven gespeeld als achtergrondmuziek, Alex is fan van Beethoven, maar zal daarna ook bij het horen van de negende symfonie ziek worden. De therapie slaat aan en na enkele weken wordt Alex vrijgelaten. Bij thuiskomst blijken de ouders van Alex zijn kamer verhuurd te hebben en zo komt hij op straat terecht. Al snel blijkt dat de therapie werkt, bij de minste vorm van geweld wordt Alex onwel en volledig incompetent om te reageren. Hij is zelfs niet meer in staat is zichzelf te verdedigen. Alex is een gemakkelijk doelwit geworden voor de harde buitenwereld. Hij wordt het slachtoffer van geweld als hij zijn oude maten tegenkomt, gewond vlucht hij naar een huis in de buurt waar hij wordt opgevangen. De eigenaar des huizes herkent Alex aanvankelijk niet als degene die hem jaren daarvoor in zijn eigen huis heeft overvallen. Deze overval kostte zijn vrouw het leven en de man kwam in een rolstoel terecht. Als Alex in bad zit en Singin in the Rain zingt, het liedje dat hij tijdens de aanval ook zong, beseft de man met wie hij te maken heeft. De man laat niet merken dat hij Alex heeft herkend. Tijdens een maaltijd verhaalt Alex over zijn behandeling in de gevangenis en vertelt ook dat hij ziek wordt van de negende symfonie van Beethoven. De heer des huizes verdooft Alex met een slaapmiddel, sluit hem op in een torenkamer en draait in de kamer eronder de negende symfonie. Alex wordt doodziek van de muziek en springt uit het raam. Ternauwernood overleeft Alex de val en belandt met gebroken ledematen in het ziekenhuis. De media gaan aan de haal met het verhaal en menen dat Alex een zelfmoordpoging heeft gedaan vanwege het onconventionele therapeutische experiment. Alex wordt in de kranten beschreven als een slachtoffer van staatsterreur. Alle media-aandacht bouwt zich op tot een schandaal, dit brengt de regering die achter het experiment stond in verlegenheid. De minister van binnenlandse zaken belooft Alex volledige re-integratie in de maatschappij, als hij bereid is om in zijn verklaringen de regering buiten schot te houden. Als geschenk krijgt Alex een concert van de minister: de negende symfonie van Beethoven. Alex wordt niet ziek, met de behandeling in het ziekenhuis blijken de gevolgen van de therapie verdwenen. Tijdens het laatste beelden van de film horen we de negende symfonie en zien we de fantasie van Alex: een geromantiseerde verkrachtingsscène...Terug naar af? D.D. voor Libertina Movie.